Back from the dead

De boodschap die het kabinet vorige week met de miljoenennota verspreidde is een sombere. Oké, gelukkig hebben we de bankiers weten te redden maar verder gaat alles en iedereen in Nederland er financieel op achteruit. Dat is geen leuk nieuws. Maar wat wel leuk is, is dat het puntkommagebruik in de miljoenennota dit jaar flink is gestegen. En dan hebben we het niet over puntkommae in opsommingen. Toegegeven, die worden ook wel gebruikt maar het hardcore puntkommagebruik in échte grammaticale volzinnen is dit jaar fors gestegen ten opzichte van vorige jaren en daarnaast van een zeer hoog niveau.
Een puntkomma (sommige mensen schijnen ook kommapunt te zeggen; dat zijn hufters) -de naam zegt het al- is de hermafrodiet onder de leestekens. Het is geen komma maar ook zeker geen punt. Het zit er net een beetje tussenin. Je gebruikt een puntkomma wanneer je twee zinnen hebt die qua informatie zo sterk met elkaar verbonden zijn dat je er geen punt tussen wilt zetten; dat zou lullig zijn. Echter, met een komma kom je taalkundig gezien ook niet weg als er sprake is van twee zinsdelen met allebei een onderwerp en een werkwoord; je zou niet durven! Je wilt het ultieme compromis; je gebruikt een puntkomma.
Na 11 september is het gebruik van puntkomma’s wereldwijd afgenomen. Het ging zo snel dat de puntkomma in 2004 bijna helemaal was uitgestorven. Computers uit die tijd hebben in plaats van een puntkommatoets dan ook heel vaak de dubbele slash (wat uiteindelijk slechts een hype bleek te zijn//). Na dit dieptepunt krabbelde het puntkommagebruik weer langzaam uit het dal. En sinds in 2008 het onder jongeren immens populaire (en geile) standje puntkomma werd uitgevonden, is het guitige leesteken terug als nooit tevoren. Geen wonder dat de miljoenennota er vol mee staat.
Overigens, het blijft een kutstuk.