En zo is de wereld een plastic lepel

Herbert werd geboren en zei: “ja.”
Toen kwam Gödel die zei dat namelijk binnen elk zelfconsistent recursief, dat krachtig genoeg is om de rekenkunde van de natuurlijke getallen te beschrijven, er tenminste een ware stelling over de natuurlijke getallen bestaat, die niet bewezen kan worden op basis van de axiomata van dit systeem.
En Herbert zei: “ja, dat is zo!”
Toen kwam Van Neumann tot een bewijs van de equivalentie van de Erwin Schrödinger’s golfmechanica en Werner Heisenberg’s matrixmechanica.
En Herbert zei: “ja, dat is zo!”
Nash toonde aan dat elke Riemann-variëteit isometrisch kan worden gerealiseerd als een deelvarieteit van de Euclidische ruimte.
En Herbert zei: “ja, dat is zo!”
En Turing stelde de vraag: “bestaat er een algoritme om te beslissen of een wiskundige formule een bewijs heeft of niet?”
En Herbert zei: “ja, dat vind ik goed.”
Het is vreemd dat Herbert nooit een Nobelprijs of iets gekregen heeft.

2 antwoorden op “En zo is de wereld een plastic lepel”

Reacties zijn gesloten.