“Waar is die kutring, overigens? Ik gooi mijn Handoek erin,” zei Pelle.
“Je bedoelt ‘handdoek’,” zei Jan Jaap.
“Wat?” vroeg Pelle.
“Je zei ‘Handoek’, maar je bedoelde natuurlijk ‘handdoek’,” zei Jan Jaap.
“Ok!” zei Pelle sarcastisch. “En wat bedoel ik nu dan?”
“Hoe bedoel je?” schuchterde Jan Jaap.
“Je weet dus niet eens wat een Handoek is!” blaatte Pelle. “Weet je wat ‘Han’ is?”
“Eh…nee,” zei Jan Jaap, redelijk zachtjes.
“Ha ha!” riep Pelle.
Rick en Mullah rolden over de grond. De een van het lachen, de ander van de tafel.
“Han,” zei Pelle wijs. “Han is een eeuwenoud Bulgaars spel. De bedoeling is tot zeven te tellen. En je hebt hier zes pogingen voor. Maar! Maar je mag het getal 3 niet gebruiken! Het is in de ruim vierhonderd jaar dat dit spel bestaat slechts een keer iemand gelukt het spel te winnen! Vladi Wostock. Vladi is sinds 1944 de trotse eigenaar van de trofee het ‘Handoek’, de prijs der prijzen!”
“Tot zeven tellen?” vroeg Jan Jaap.
“Zonder de 3 te gebruiken,” zei Pelle mysterieus doend.
“En je mag terugtellen? Zo van: 10, 9, 8, 7?” vroeg Jan Jaap.
“Eh…dat weet ik niet,” zei Pelle klein.
“En mag je ook bij 4 beginnen?” vroeg Jan Jaap. “Zo van: 4, 5, 6, 7? Ik bedoel: zijn er niet meer regels dan alleen maar dat je moet tellen?”
“Eh…” zei Pelle.
“Behalve dat Bulgaarse meisjes goed zaad op kunnen vangen met hun wangen, zijn de Bulgaren gewoon klootzakken!” viel Mullah Pelle bij.
“Dank je,” zei Pelle tegen Mullah.
“Hey! ‘That’s what friends are for’ zei Michael Jackson al,” zei Mullah.
“Maar dat is toch niet van Michael?” vroeg Pelle (zich af).