Onholocaust

…
“En Bregje heeft me toen heel onholocaust zitten pijpen.”
“Wat zei je nou?”
“Dat Bregje me heeft gepijpt.”
“Ok, dat begreep ik. Maar, ‘onholocaust’, zei je dat?”
“Ja, beetje straattaalachtig. Bregje pijpt zo lekker dat het zeg maar het tegengestelde is van de holocaust.”
“Zo ver was ik al. Jongerentaal vind ik ook zo gaaf als een bananenhandschoen. Van een zelfstandig naamwoord een bijwoord maken en zo, fijn. Maar toch vind ik dat je ‘holocaust’ niet moet ontkennen.”
“Hoe bedoel je?”
“Nou, ‘holocaust’ is op zich al een prima woord. Dat bekt. Om dat dan te gaan ontkennen en een woord als ‘onholocaust’ te maken is gewoon niet jofel. Dat woord bekt gewoon niet.”
“Ik denk dat ik begin te begrijpen wat je bedoelt.”
“Ja, een woord als ‘onholocaust’ is zoiets als het spek op de kat binden in plaats van de kat op het spek binden. Zoiets doe je niet! Ontkenning van een woord als holocaust is gewoon not done.”
“Aha, ontkenning kan dus niet, maar bevestiging kan wel?”
“Bevestiging, zeker extra bevestiging, kan zeker wel. Als Bregje je bijvoorbeeld gepijpt heeft en het was zo slecht dat er weken last aan verbonden is, kun je absoluut iets als ‘Bregje heeft me superholocaust gepijpt’ zeggen. De mensen zullen het begrijpen, want het is compleet duidelijk en je schoffeert er niemand mee.”
“Je kunt tof uitleggen, vriend. Het is mij helemaal duidelijk. Toch heb ik nog een vraagje. Als Bregje me nou eens wel lekker pijpt. Zo lekker dat je het op ansichtkaarten wil schrijven, zeg maar. Mag je dan wel dingen als ‘Bregje heeft me niet superholocaust gepijpt’ zeggen? Met andere woorden: mag je de ontkenning wel buiten het woord zelf gebruiken?”
Ludwig stond op. Lastig. Het was geen enkelprobleem. Nee, het lag meer aan zijn knie.

—

Verbeterd en aangepast: Halve titel (http://www.hippekut.com/2015/11/22/halve-titel/)