Koffie dikkijken

Wat Dick leuk vond was koffie dikkijken. Niet koffiedik kijken, maar koffie dikkijken. Het duurde altijd minstens vier dagen. Dick smeerde dan een flinke stapel boterhammen, schonk een kopje koffie in, ging comfortabel zitten en ging dan kijken. Kijken, kijken, kijken.
En geen melk of suiker erin, hee! Dick wilde het wel altijd eerlijk houden.
Je moest Dick dan ook niet storen. Hij was ooit bezig met zijn liefhebberij – al vijf dagen aan een stuk – en toen belde zijn moeder. Dick, aardige vent, ging het gesprekje even aan. Maar toen hij terugkwam bij zijn kopje: koffie dik! Vijf dagen voor niks zitten kijken!
Ja, en dan kun je je moeder wel uit gaan schelden, maar die weet natuurlijk ook niet dat jij koffie aan het dikkijken bent als zij toevallig belt.
Dick had wel eens meegedaan aan talentenjachten. Maar hij kwam nooit door de eerste ronde. Het duurde allemaal te lang volgens de jury. Ha! De expertise van juryleden bij talentenjachten is blijkbaar vaak te betwisten.
Normale mensen doen wel tien dagen over koffie dikkijken. Dick was het ooit in drie dagen gelukt. En nou jij!
Dick was toch geen flikker!
Nou ja, Dick was trouwens wel een flikker. Maar wel een hele goeie.
Op school had hij leren flikken. En hij bleek er echt talent voor te hebben. De leraar zei zelfs eens: “Het is jammer dat je van flikken niet je beroep kan maken.”
Van koffie dikkijken kun je ook niet je beroep maken. Er zit wel een kans in dat het binnen nu en een paar jaar een Olympische sport wordt.

—

Verbeterd en aangepast: Zo nuchter als een lor