Play ball!

Ik was meteen verliefd op het Duits. Al voor ik het op school kreeg had ik het al ontdekt op vakanties. Vooral het Duitse schrift: zo strak, zo bombastisch, zo aanwezig! De spellingsherziening van 1998 vond ik dan ook vreselijk. Hoe durfden ze aan de ringel-s (ß) te komen?
Mijn kennis van het Duits vind ik benedenmaats. De popcultuur uit mijn jeugd dreef mij naar het Engels. Maar er zijn uiteraard lieden wier Duits belabberder is dan dat van mij en die toch beweren dat ze er bedrevener in zijn.
Zo zijn mensen nu eenmaal.
Kennis is een gevoelig ding bij de mensen. Iedereen vindt zichzelf altijd slim en anderen mogen daar eigenlijk nooit iets van zeggen, want anders zijn ze aan het krenken.
Bij voetbal heb je dat bijvoorbeeld niet. Als ik zou roepen dat ik heel goed kan voetballen en een of andere suf zou me op mijn woord geloven en me opstellen in een wedstrijd van AC Milan of zo, dan zouden binnen een minuut alle voetballers op het veld tegen me zeggen dat ik helemaal niet kan voetballen en duizenden supporters zouden het ook uitschreeuwen.
Waag het eens om in een gesprek (met reden en argumenten!) tegen de ander te zeggen dat hij toch niet zo slim is (als hij zelf wel denkt)! Dat wordt gegarandeerd ruzie.
En daarom zeg ik: mensen, als we nu eens afspreken dat iedereen alles kan, dan wordt het leven een stuk makkelijker. Iedereen kan voetballen. Iedereen kan taarten bakken. Iedereen is advocaat. Iedereen is tegelzetter. Iedereen kan schrijven. Iedereen is dokter. Iedereen kan genezen. En iedereen kan lezen.
En iedereen heeft een kop achter zijn bord.