Nee wacht, ik bedoel niet messias, ik bedoel mesjogge.

Er is een dag dat je van twee handen ineens naar een hand gaat, als het om drinken gaat. Dat train je dan en je verbetert jezelf. Plan, do, check, act. Deming-cyclus. Dat soort dingen en je wordt er een completer mens van, zeggen de andere mensen. Structuur in je leven is goed. Ik kan bijvoorbeeld helemaal niet tegen een oneven aantal biertjes in mijn koelkast. Als er bijvoorbeeld tien biertjes in mijn koelkast liggen en ik wil er een drinken, dan zorg ik altijd dat ik in ieder geval een lauwe bijvul of ik haal er een extra uit als er geen lauwe meer op de gang staan. Zoiets creëert rust. Met mijn biertjes in de koelkast maak ik gebruik van het LORB-systeem. Linksonder, rechtsboven. Lauwe biertjes komen linksonder de koelkast in, kouwe biertjes komen rechtsboven de koelkast uit. Soms heb ik bezoek dat mijn LORB-systeem niet begrijpt. Mijn hele dag is dan kapot! Zo moeilijk is het niet! Linksonder, rechtsboven. Linksonder, rechtsboven. Linksonder, rechtsboven. In, uit. In uit. In uit. Hoe vaak moet ik het nog zeggen?
En dan dat laatste biertje. Dat laatste biertje is altijd het moeilijkst. Je hebt nog maar één biertje, dus heeft het dan nog zin om dat te drinken? Je weet dat je daarna geen biertje meer hebt. En één is oneven. Godverdomme, wat een dilemma.
Op de Gazastrook zijn de mensen heel optimistisch. Mijn aartsvijand Rafiq woont daar en zei me: “Maar Bart, dan vul je het laatste biertje toch gewoon uit in twee glazen!” Rafiq heeft een schildpad die hij Achilles heeft genoemd. Ik weet nu waarom.