De telefoon ging om tien over elf en de wekker zou pas zes minuten later gaan.
“Godverdomme,” nam Kevin de telefoon op. Het was de manager van AC/DC – alweer, de zoveelste keer deze week – , die vroeg of Kevin tekstschrijver van de band wilde worden.
“Nee,” gilde Kevin in de telefoon, “en ik droomde net van een moeslima die een varken aan het pijpen was, dus nu helemaal niet meer!”
Maar toen ging de manager van AC/DC op het sentiment spelen. Hij was vroeger ook foetus geweest; enfin, u kent het wel. En toen ging (zelfs!) Kevin door zijn te worden knietjes.
Niet lang en een nieuwe villa voor Kevin daarna zongen bijna alle kindertjes van de wereld de hit ‘Take A Shit, But Give No Shit’ vrolijk mee. Het was een typische win-win-situatie: belangrijke dingen voor de wereld doen en daarnaast ook nog eens amper tot geen belasting betalen.
Kevin zette zijn telefoon uit en zijn wekker wat later en hij hield er wel van.