Het is het Darwinjaar. Precies vijftig jaar geleden werd de serieverkrachter Peter Darwin geboren. Het is ook precies dertig jaar geleden dat Peter Darwin zijn eerste slachtoffer maakte en precies tien jaar geleden dat hij in Mozambique bezweek aan de ontmoeting met een kapmes.
Waarom dat nu allemaal gevierd moet worden, begrijp ik niet. Een naamgenoot van Peter, Charles Robert Darwin, is feitelijk veel interessanter en dit jaar is het toevallig tweehonderd jaar geleden dat hij geboren is en honderdzevenentwintig jaar geleden dat hij gestorven is! Hoe verzin je het?
Iedereen kent Charles Robert Darwin wel. Hij is de man die de evolutie aan het licht heeft gebracht. Het zat zo: God had zichzelf voorgenomen om binnen een week de wereld te scheppen. In alle vroegte (zeg maar half negen) stond hij dan ’s ochtends op, ging wat scheppen, sterren of zo, en om elf uur nam hij dan zijn eerste pauze, met wat thee en een boterham. Uiterlijk half twaalf ging hij dan verder en werkte hij door tot zeker kwart over een. Na een welverdiend tukkie tot hooguit half vier hernam hij zijn werkzaamheden tot het zo goed als tien over zes was. En zo heeft hij een hele week de vijf uur-show moeten missen. Op de zevende dag zei God: “Het is mooi geweest. De rest komt later wel.”
En de rest kwam ook later. Sommigen zelfs veel te laat. En een van die sommigen – u raadt het al – was Charles Robert Darwin.
En Charles Robert Darwin heeft toen aan God verklapt dat de wereld aan het evolueren is.
“Ja, verdulleme,” zei God hierop nogal krachtig. “Doe je even je ogen dicht, gaan ze voor zichzelf weer iets doen!”
God pakte een kamerplant, wierp deze in een hoek en riep: “Voor mij is het een gesloten boek!” Langzaam maar overtuigd zakte hij in elkaar.
Nog steeds verblijft God in een kliniek in Lausanne. Nietzsche heeft hem nog eens opgezocht, maar hij herkende hem niet. (God hem overigens ook niet.)
Zielig zit God met zijn dekentje naar buiten te kijken. Dag in, dag uit.
“Hij denkt dat hij Alzheimer heeft!” fluistert het verplegend personeel op de gang wel eens.
2 antwoorden op “Met een kruiwagen kun je jezelf opladen”
Reacties zijn gesloten.
Toch heb je entiteiten die een steen kunnen scheppen die ze zelf niet kunnen tillen…
Geen wonder dat de duivel God zo’n klootzak vindt, trouwens…
Omnipotentie heeft zo zijn nadelen. Ik bedoel, je schept een aandoening waarvan je in al je alomtegenwoordigheid weet dat jij er ook aan gaat lijden…