Kevin werd weer eens een prijs uitgereikt voor zijn goedburgerlijkschap. Dit keer was het voor het fenomenaal oprollen van een tapijt van een of andere georganiseerde criminele organisatie. Met het gewonnen geld huurde Kevin een fraaie hoer in. Na drie uur ging ze jankend naar (een ander) huis. Het eerste uur liet Kevin haar zoete broodjes bakken, maar toen bleek dat ze – ze heette overigens Miranda, maar Kevin noemde haar liever ‘Hee jij’ – in de keuken een belachelijke onhandigheid vertoonde, liet Kevin haar maar films zien met meisjes die net legaal misbruikt worden. Ondertussen vroeg Kevin journalistieke vragen als “heb jij zussen?” of “wil jij later kinderen?”. Bij het weggaan van ‘Hee jij’ werd Kevin pissig op zijn moeder. “Jij had ook wel eens iets kunnen zeggen!” zei hij haar.
“Ik kan er godverdomme ook niets doen dat ik het product ben van dat mijn vader je die ene keer niet in je gezicht spoot maar in je kut!”, schreeuwde Kevin naar zijn moeder. “Ik heb misschien niet de fysieke capaciteit om zo’n pisbakkenhoer pijn te doen, maar een beetje steun had ik van jou wel verwacht, ja!” Kevins moeder begon te snikken.
“Ach, trek het je niet aan, mamsie,” zei Kevin, “ik maak warme azijn voor je en dan gaan we slapen.”
Heerlijk die Kevin… maar wie houdt er nou niet van een glibberig stuk nageboorte met tentakels?